วันศุกร์ที่ 27 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552

ความรักเอย...

@เหมือนจะไข้ไปตามนาง
ผะผ่าวร่างร้อนรุ่มใจ
ยินเสียงยังไหวไหว
เป็นอย่างไรบ้างคนดี


โหมร่ำเรียนเพียรงาน
แต่วันวารมานานปี
เหนื่อยนักหนอน้องพี่
จึงสุดที่จะทานทน


อยากใกล้ให้ไออุ่น
แขนซ้ายหนุนอุ่นในกมล
ประคองตระกองยล
ปัดเป่าพ้นปวงภัยพาล


ขับกล่อมด้วยเพลงกลอน
กล่อมน้องนอนด้วยกลกานท์
ภัยพาลจะผันผ่าน
น้องนงคราญจะฝันดี



แต่ไกลเหลือคณา
คนละฝั่งฟ้าปฐพี
โอ้อกเอ๋ยหัวอกพี่
ไข้น้องนี้แสนระทม @

2 ความคิดเห็น:

DiN กล่าวว่า...

-ความเอยความรัก-

อยู่ไกลก็ให้ห่วง
เฝ้าถามทวงเจ้าจวงจันทร์
เจ็บไข้กระไรนั่น
บ่มิหันจำนรรจา

ห่วงเรียนนั้นเหลือกลุ่ม
ห่วงงานรุมสุมกายา
กลัวเจ้าจะอ่อนล้า
อีกข้าวปลาหารับทาน

อุเหม่ไม่ลงทุน
กะนิ้วดุนด้นกลอนกานท์
แทนข้าวปลาอาหาร
คงได้การหายไข้กุม

เดี๋ยวเถอะหากอยู่ไป
คงกินไข่ต้มกับมะรุม
แนมกลอนอักษรประชุม
น้ำพริกหนุ่มนักประพันธ์ ฯ

DiN กล่าวว่า...

แฮ่..กลุ่ม--> กลุ้ม

แสดงความคิดเห็น