วันเสาร์ที่ 6 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2553

ตราบจนชั่วชีวี...ข้ามีรัก





เหมือนนรกหมกไหม้ใจหฤหรรษ์
คล้ายสวรรค์วิโยคโศกกระหน่ำ
ได้รู้ซึ้งถึงสุขทุกข์ที่กระทำ
ชื่นหรือช้ำจะจดจำไว้ทำไม



จึงกี่ทีก็มีแต่จะรัก
ยินดีที่ได้รู้จักนรกไว้
และคุ้นชินถิ่นสวรรค์อันอำไพ
อวดใครๆได้ว่าข้ามีรัก



จึงกี่ครั้งก็ยังคงจะค้นหา
ใต้รอยคราบน้ำตาคราอกหัก
หรือรอยยิ้มอิ่มเอมเปรมใจนัก
อวดใครๆได้ว่า"รัก"...ข้าก็มี



แม้นกี่เกิดกี่ตายอีกกี่หน
ขอว่ายวนในห้วงแห่งรักนี้
ให้ลือโลกนรกสวรรค์บรรดามี
ตราบจนชั่วชีวี...ข้ามีรัก



*****

5 ความคิดเห็น:

ไม่ระบุชื่อ กล่าวว่า...

ไหนบอกดอกรักบานเท่ากระด้งไงอ้าย ทำไมดอกรักท่านมันถึงได้เฉาเป็นกระด้งคว่ำแบบนี้ล่ะ ฮ่าๆๆๆๆ

อะนะ อกหักดีกว่ารักไม่เป็นอย่างที่ใครๆ เขาว่ากันจริงๆ

-น้องพาย-

นารินทร์ ทองดี กล่าวว่า...

บรรทัดไหนบอกว่าอกหัก?

ฮึ?

ไม่ระบุชื่อ กล่าวว่า...

มันไม่มีบรรทัดไหนบอกหรอกอ้ายฯ

แต่มันมีนัยยะซ่อนเร้น ; )

-น้องพาย-

Unknown กล่าวว่า...

เอ ... ใครๆ ก็เข้าใช้ blogger กันโม้ด!

^^

DiN กล่าวว่า...

จะอยู่หมู่้บ้านใดก็ล้วนหน้าจอเดียวกันขะรับ แต่หากวันใดพี่ทั่นหน่ายใบหน้าเอาแต่ใจของ WP รบกวนแวะมาทางนี้นะขะรับ หน้าตาช่างเอาใจจริงเจียว!

แสดงความคิดเห็น