วันอังคารที่ 6 ตุลาคม พ.ศ. 2552

ขอรักจงอยู่





ขอ ลาจากนิราศร้างแรมไกล
ขอ ผูกกลอนฝากไว้แทนใจนี้
ขอ ถนอมรักหวังที่ยังมี
ขอ ฤดีจันทร์เจ้าอย่าเศร้าเลย

รัก นี้ล้นจนใจไม่อาจตั้ง
รัก จึงยังหวังวาดไม่อาจเผย
รัก นี้ใช่ใจพี่นี้ไม่เคย
รัก จึงเอ่ยคำลาอย่างอาวรณ์

จง เก็บรักนี้ไว้อย่าให้คลาย
จง ลืมเรื่องร้ายๆแต่ภายก่อน
จง อย่าโกรธเกลียดชังเลยบังอร
จง อภัยคนจรจะจรลา

อยู่ กับฝันวันฟ้าฝันสว่าง
อยู่ ใต้แสงกระจ่างจากดาวฟ้า
อยู่ กับกลิ่นกระดาษหมึกปากกา
อยู่ กับรักอักษรา...นิรันดร...

4 ความคิดเห็น:

ไม่ระบุชื่อ กล่าวว่า...

ขอเก็บใจใครหนึ่งซึ่งลาร้าง
ขอเก็บใจนั้นวางลงข้างหมอน
ขอเก็บใจห้อมห่มล้มตัวนอน
ด้วยอุ่นรักกาพท์กลอนอักษรคำ


โอ้ย นั่งคิดได้แค่นี้ เดี๋ยวจะมาต่อให้จบ ตอนนี้ไม่มีเวลาแล้ว

บ่ายสวัสดิ์นะท่าน แวะมาเยี่ยม มาเจิมบ้านใหม่ให้ด้วย

โอม มะลึกกึกกึ๋ย มะลึกกึกกึ๋ย เพี้ยง!!
(มนตราสุดยอดเลยนะนี่ รับรองได้ ได้มนต์นี้ไปอาชีพนัก(หัด)เขียนท่านรุ่ง(ริ่ง)

สายลมรัก

ไม่ระบุชื่อ กล่าวว่า...

ผิดคาด!!!

หะแรกนึกว่าอีตาทวดดิลล์จะแวะมาหย่อนก้นเป็นคนแรก ที่แท้กลายเป็นแม่พระพายนี่เอง

ขอบคุณสำหรับมนต์เจิมขอรับ

ผมแวะไปที่ "สายลมรัก" ออกบ่อย แต่ไม่ได้ทักอะไร เพราะอยากทำตัวลึกลับ


พุ่มฮัก

DiN กล่าวว่า...

ขอ เรื่องหลังยังอยู่ไม่รู้ล่วง
ขอ ลมลวงพัดเลยระเหยหาย
ขอ หอมอวลอักษรามาโชยชาย
ขอ แมกไม้มิตรภาพอาบใจจำ
รัก ไมตรีมิจางอย่างวันเก่า
รัก เรื่องราวหลากถ้วนล้วนยวนขำ
รัก ถักสานถากรอยนั่งร้อยคำ
รัก เรียงร่ายเริงร่ำระบำความ
คืน ค่ำนี้เดือนมืดมาชืดช้ำ
คืน เยือนย้ำย่ำใจให้เข็ดขาม
คืน เงียบเหงาเศร้าอยู่ทุกครู่ยาม
คืน เคลื่อนข้ามท่ามไหวในเอกา
มา จำเรียงเสียงถ้อยละห้อยหวน
มา เพียงครวญว่าใจอาลัยหา
มา เป็นขวัญมั่นรักอักษรา
มา เถิดมาร้อยใจในลายกลอน

แวะมาแล้ว แต่ยังไม่ได้ทิ้งอะไรเลอะ เพราะอยากทำตัวเดาทางยากส์

พุ่มดิลล์

ไม่ระบุชื่อ กล่าวว่า...

อ้าว...ทวดมาแล้ว

แสดงความคิดเห็น